- Ciekawostki
- Kiedy udać się do logopedy? Marzec 2020
- Zasady pracy z dzieckiem, które ma problemy przy nauce pisania i czytania - Luty 2020
- Dziecięce niepowodzenia i trudności w uczeniu się matematyki. - Styczeń 2020
- Jak wspomagać nieśmiałego przedszkolaka - Grudzień 2019
- Prawa Dziecka - Listopad 2019
- Sposoby na niejadka - Październik 2019
- Rola czytania w życiu dziecka - Wrzesień 2019
- Dojrzałość do uczenia się matematyki
- Efektywne rozwijanie edukacji matematycznej u dzieci w wieku przedszkolnym w połączeniu z teściami przyrodniczymi
- Projekt edukacyjny "Czyste powietrze wokół nas"
- Ważniejsze prawidłowości kształtowania klasyfikacji w umysłach starszych przedszkolaków
- Referat "Kształtowanie postaw patriotycznych..."
Dziecięce niepowodzenia i trudności w uczeniu się matematyki. - Styczeń 2020
Dziecięce niepowodzenia i trudności w uczeniu się matematyki.
Problematyką niepowodzeń przedszkolnych oraz szkolnych zajmowało się wielu autorów książek
z zakresu pedagogiki, Wincenty Okoń, który definiuje niepowodzenia szkolne jako: proces pojawiania się i utrwalania rozbieżności między celami edukacji, a osiągnięciami szkolnymi uczniów oraz kształtowania się negatywnego stosunku młodzieży wobec wymagań szkoły.[1] Przyczyna niepowodzenia dziecka może być jedna lub może ich być wiele. J. Konopnicki wyróżnia kilka faz niepowodzeń, dzieląc je na jawne i ukryte. Pierwsze dwie z tych faz
to inaczej okres niepowodzenia ukrytego, kiedy to dziecko spotyka się z pierwszymi problemami, które z czasem zamieniają się w coraz większe, a wynikają one głównie
z powodu braku opanowania materiału. Na wskutek danych niepowodzeń u dziecka pojawia się często niechęć i niezadowolenie. Faza trzecia to faza jawna, kiedy nauczyciel dostrzega błędy ucznia i poddaje je ocenie, natomiast faza czwarta to tak zwana drugoroczność kiedy to przedszkole czy też szkoła przyznaje się do swojej bezsilności.Jako iż matematyka jest nauką ścisła, jest ona z góry ukierunkowana
na pokonywanie niepowodzeń i trudności, rozwiązywanie problemów. Rozwiązanie zadania matematycznego już samo w sobie daje dziecku satysfakcje i uświadamia mu, że pokonało jakiś problem. Nie jest więc źle, jeżeli dziecko ucząc się matematyki napotyka na trudności, lecz niezmiernie ważne jest, aby potrafiło je w miarę samodzielnie pokonać. Jeżeli tak się dzieje – to są to trudności zwyczajne(…). [2] Większość uczniów, którzy mają problemy z uczeniem się matematyki to tacy uczniowie, którzy w przedszkolu nie osiągnęli dojrzałości do nauki matematyki. Często są to dzieci, których rozwój procesów psychicznych odpowiedzialnych za nabywanie pojęć i czynności matematycznych jest wolniejszy. Bowiem jeżeli nie osiągnęły one myślenia na poziomie konkretnych operacji, nie są one w stanie zrozumieć niektórych poleceń nauczyciela oraz sensu zadań matematycznych. Problemy mogą też sprawiać czynności, które wymagają współpracy oka i ręki. Natomiast u dzieci, które nie osiągnęły dojrzałości emocjonalnej problemem może być wytrzymanie napięcia, które towarzyszy rozwiązywaniu problemów i pokonywaniu trudności w trakcie nauki matematyki.Nadmierne trudności w nauce matematyki mają więc te dzieci, które
po zakończeniu przedszkola:- „Nie potrafią sprawnie liczyć i nie dostrzegają regularności systemu dziesiątkowego;
- Wyznaczają sumę i różnicę, tylko gdy mogą osobiście policzyć obiekty i nie radzą sobie, gdy działania są zapisane w formie symbolicznej, bo nie rachują
na zbiorach zastępczych; - Mają kłopoty z ustalaniem równoliczności zbiorów, bo nie rozumieją jeszcze operacyjnie w zakresie potrzebnym do rozumienia aspektu porządkowego liczby naturalnej;
- Z trudem dostrzegają związki przyczynowo – skutkowe, jeżeli dotyczy to nieco bardziej złożonych sytuacji, np. zadań z treścią.” [3]
Do przyczyn niepowodzeń matematycznych możemy zaliczyć również czynniki zewnętrzne takie jak najbliższe i dalsze otoczenie dziecka, warunki domowe, opiekę i prace wychowawczą prowadzoną z rodzicami i opiekunami oraz czynniki wewnętrzne czyli rozwój psychiczny i fizyczny dziecka oraz jego indywidualne potrzeby. Przyczyny trudności niepowodzeń są złożone i różnorodne, należą do nich również czynniki zależne od samego wychowanka takie jak jego lenistwo, niewłaściwe zachowanie, złe nastawienie. Duże znaczenie w tym zakresie odgrywa też obecność dziecka na zajęciach przedszkolnych lub lekcjach, dziecko które choruje długotrwale ma problemy z odtworzeniem materiału. Dziecko, które nie radzi sobie , szybko zauważa swoje braki
i porażki, potrafi je przewidzieć, dlatego też traci motywację do nauki i chęć uczestniczenia w zajęciach, takie zachowania są swoistym rodzajem odruchów obronnych dziecka przez porażką. Edyta Gruszczyk – Kolczyńska wymienia podstawowe zasady, którymi powinien kierować się nauczyciel przedszkola, jeżeli chce we właściwy sposób pomóc dziecku w przygotowaniu go do nauki matematyki
w szkole. Nauczyciel postępuje właściwie gdy:- „respektuje prawidłowości rozwoju umysłowego dzieci, do nich dostosowuje zakres i tempo edukacji matematycznej;
- Stosuje sprawdzone wzorce metodyczne kształtowania wiadomości
i umiejętności matematycznych, z uwzględnieniem specyfiki uczenia się dzieci; - Dba o ciągłość edukacyjną; to, co kształtowane jest w przedszkolu, stanowi bazę dla szkolnej edukacji i uchroni dzieci przed niepowodzeniami szkolnymi.
Takie podejście do edukacji matematycznej jest zgodne z zaleceniami Podstawy Programowej wychowania przedszkolnego, a także z wynikami badań nad złożonością matematycznego kształcenia dzieci.” [4]
[1] W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny Warszawa 2001, s. 263.
[2] E. Gruszczyk – Kolczyńska, Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki, Warszawa 1994, s. 6.
[3] E. Gruszczyk – Kolczyńska (red.), Starsze przedszkolaki, Jak skutecznie je wychowywać i kształcić w przedszkolu i w domu, Kraków 2014, s. 344.
[4] Tamże, s. 345.